নায়কজন সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালৰ। চাকৰিসূত্ৰে ভিতৰুৱা ঠাই এখনলৈ আহিছে আৰু তাতেই  লগ পালে সুন্দৰী নায়িকাক। চাৰিচকুৰ মিলন হল। প্ৰথম দর্শনতে প্ৰেম।

তাৰ পিছত বিভিন্ন চিকুয়েন্সত নায়ক নায়িকাই নাচি বাগি প্ৰেমত মচগুল । কিন্তু সমস্যা হল ল’ৰাৰ বাপেক। ৰাতিপূৱা তেওঁ ড্ৰেছিং গাউন পিন্ধি মুখত পাইপ লৈ বাতৰি কাকত পঢ়া আঢ্যৱন্ত মানুহ।   ল’ৰাৰ বিয়া ঠিক কৰিব খুজিছে বিখ্যাত ইণ্ডাষ্ট্ৰিয়েলিষ্ট মিষ্টাৰ সিংহানিয়াৰ পুত্ৰৰ লগত। কিন্তু নায়কে মানি লব খোজা নাই দেউতাকৰ ইচ্ছা, জাত্যাভিমান, আদেশ আৰু ভীতি প্ৰদর্শনক। লাগিলে কৰক দেউতাকে তেজ্যপুত্ৰ । সি বিয়া কৰাব সেইজনী ছোৱালী, যিজনীয়ে স্কুল কলেজ নেদেখিব পাৰে, ইংৰাজী বৰ্ণমালা চিনি নাপাব পাৰে , চহৰৰ আদব কায়দা নাজানিব পাৰে, কিন্তু সুললিত ৰোমান্টিক গীত আৰু ৰূপ লাবন্যৰে  নায়কৰ হৃদয়ৰ লগতে আমাৰো মনবোৰ মুহি, হৃদয়ত ঈৰ্ষা, বাসনা আৰু বুজাব নোৱাৰা কিছু অনুভৱৰ সংমিশ্ৰিত হাঁহাকাৰ এটা জগাই তুলিছিল।

চিনেমাৰ পৰ্দাত কাহিনী চলি আছে আৰু দৰ্শকৰ আসনত বহি আমিবোৰে নায়ক নায়িকাক তামাম সমৰ্থন কৰি আছো। পাৰিলে নায়কৰ দেউতাকক যেন নচছা শূলতহে দিম। হওঁক এইখন বিয়া। প্ৰেমৰ বাটত হেঙাৰ হব আহিছে !

শেষত লৰাৰ দেউতাক সৈমান হবলৈ বাধ্য। ৰাইজৰ হাতচাপৰি আৰু চিনেমাৰ যৱনিকা ।

চিনেমাৰ এই কাহিনীটোৰ প্ৰায় পুনৰাবৃত্তি দেখিছিলো সেইদিনা, যিদিনা মোৰ এজন বন্ধুয়ে তেওঁৰ ভাল লগা গাভৰু গৰাকী দেখুৱাবলৈ মোক লৈ গৈছিল।

আহিবৰ সময়ত চুলিখিনি, কাপোৰযোৰ সৰু আয়না খনত কেইবাবাৰো চাই ঠিক থাক আছে বুলি আশ্বস্ত হৈ ওলাই আহিছো। হাজাৰ হওঁক , গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম।  বহুবছৰৰ আগৰ কথা। কিন্তু কথাবোৰ হুবহু মনত আছে। আমি দুয়ো ছাত্ৰাৱাসৰ পৰা বজাৰলৈ ওলাই আহিলো আৰু বন্ধুয়ে যেতিয়া আঙুলিয়াই মোক দেখুৱাইছিল তেওঁৰ হৃদয়ত প্ৰেমৰ অবুজ  ঝঙ্কাৰ তোলা প্ৰেয়সীলৈ, মই সমুখত প্ৰথমে একোয়েই দেখা নাছিলো। ৰাস্তাটোৰ কাষত কেইখনমান সৰু গুমটিৰ দোকান আছিল । তাৰে এটা গুমটিৰ সমুখত বাঁহৰ চাং এখনত শাক পাচলিৰ এখন দোকানৰ বিক্রেতা  এজনী গাভৰু বহি আছিল। আমাক দেখি তাই অসহজ হৈ পৰিছিল। পিন্ধি থকা ফ্ৰকটো টানি ঠিক ঠাক কৰি লৈছিল।

ইঞ্জিনিয়াৰিং পঢ়া ছাত্ৰৰ চকুৰ উচাত্মিকা বোধ মোহাৰি এইবাৰ মই ভালদৰে গাভৰু গৰাকী লক্ষ্য কৰিলো। নিঃসন্দেহে তাই চিনেমাৰ সেই নায়িকাবোৰৰ দৰে ৰূপহী আছিল। পুৰণি ফ্ৰক এটা পিন্ধিছিল তাই । সেই ফ্ৰকটোৱে  তাইৰ যৌৱনৰ ঔদ্ধতা আৰু অহংকাৰক লুকুৱাই ৰখাত শোচনীয় ভাবে ব্যৰ্থ হৈছিল।

চিনেমাত দেখা সেই পাইপৰ ধোঁৱা উৰোৱা বাপেকজনৰ চৰিত্ৰটোৰ দৰে সেইদিনা মই বন্ধুক বুজনি দিছিলো। সি আছিল ঠিক চিনেমাৰ সেই নায়কজনৰ দৰে। অকাট্য যুক্তি দিছিল। মই লিখা কবিতাবোৰ বৰষুণৰ পানীত উটুৱাই দিবলৈ কৈছিল। তাৰ  যুক্তিবোৰত আবেগ আছিল। এৰিক চেগালৰ Love Story নামৰ উপন্যাসখনৰ অ’লিভাৰ বেৰেটৰ দেউতাকে কোৱাৰ দৰে কৈছিলো - “এইবোৰ তোৰ সাময়িক মোহ। This incompatible relation has to pass the.test of time”

আৰভিং ষ্টোনে লিখা  লাষ্ট ফৰ লাইফ নামৰ উপন্যাস খন তেতিয়া পঢ়িছিলো। ভেন গঘৰ প্ৰেম  নিবেদন প্ৰত্যাখ্যান কৰা দেহোপজীবিনি জনীলৈ ভেন গঘে পঠিয়াই দিয়া নিজৰ কাণৰ লটিটোৰ কথা পঢ়ি শিঁহৰিত হৈছিলোঁ। কিন্তু বন্ধুৰ স্বাৰ্থত সেইদিনা সেইবোৰ মই পাহৰি গৈছিলো।

আজি বহু বছৰ সেই বন্ধুক লগ পোৱা নাই। শুনিছো অভিযন্তা পত্নীৰ লগত তেওঁৰ সুখী পৰিয়াল, জীৱন যুদ্ধৰ এজন অক্লান্ত যোদ্ধা।

আজি মাননীয় আদালতৰ দ্বাৰা সমকামী সকলক জীৱন সংগী নিৰ্বাচন কৰাৰ অধিকাৰ দিয়াৰ বাতৰিটো শুনি , বহু বছৰ আগৰ সেই বন্ধুলৈ মনত পৰিল। সমকামী সকলৰ প্ৰতি মোৰ সহমৰ্মিতা আছে। তেওঁলোক নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি সমকামী নহয়। প্ৰকৃতিৰ এক বিস্ময়কৰ যোগ বিয়োগৰ অংকৰ ফলাফল তেওঁলোক। তেওঁলোকক জীৱন উপভোগৰ পৰা বঞ্চিত কৰা নিশ্চয় অনুচিত।

তথাপি কিয় জানো মই চিনেমাৰ সেই কণফৰ্মইটিত বিশ্বাসী বাপেকজনৰ দৰে অনুভৱ কৰিছো। কেইজনমান মুষ্টিমেয় মানুহৰ বাবে , যেন এক  অপ্ৰাকৃতিক ঘোষণা এয়া । সমকামী স্বাধীনতাৰ বিৰূপ বিপাক বোৰৰ যথোচিত ব্যৱস্থা লবলৈ আমাৰ নিয়ম কানুনবোৰৰ সংশোধন প্ৰয়োজনীয় আছিল নেকি  সেয়া মাননীয় আদালতে খুচুৰি চাইছেনে ? এই ৰায় মানিবলৈ ভাৰতীয় আইন আৰু প্ৰশাসন প্ৰস্তুত নে ! আমাৰ শিশু আৰু কিশোৰ সকলৰ যথোচিত নিৰপত্তাৰ ব্যৱস্থা আছেনে ?

আৰু যদি এইবোৰ কথা আদালতে ভবা নাই , আদালতৰ এই ৰায় আৰু  ৰাজনৈতিক দলবোৰৰ নিৰ্বাচনী চমকৰ মাজত একো পাৰ্থক্য নাথাকিব।

You can contact Kamaljit at kamaljitmedhi1975@gmail.com